طبق تجارب رادنت، Proposal رو باید بر اساس RFP یا Request For Proposal ای که از مشتری گرفته می شود تهیه کنید.
RFP از اهمیت زیادی برخوردار هست زیرا پیش نیاز Proposal بوده و شما بر اساس آن طرح خود را ارائه می نمایید.
در RFP کلیاتی که مد نظر مشتری است نوشته شده و به نظر رادنت RFP اولیه اگر اصولی نوشته شده باشد تا سی درصد از حدود پروژه رو مشخص می کند.
معمولا اکثر مشتری ها توانایی و دید تهیه RFP خوب رو ندارند و در مورد امکانات پروژه نهایت یک یا چند پاراگراف توضیح می دهند و معمولا کلیات پروژه را می بینند.
اگه منظور دقیق این کلیات مشخص نشود مطمئنا شرکت تولید نرم افزار در برآورد قیمت و زمانبندی پروژه دچار مشکل می شود.
شرکت نرم افزاری بعنوان مشاور نرم افزار می بایست به مشتری در هرچه کامل تر شدن RFP کمک کند و گاها قرارداد جدا برای تهیه RFP تنظیم کند.
حدود پروژه در جلساتی که با مشتری برگزار می شود تعیین شده و این موارد مکتوب میگردد.
معمولا در این جلسات مطالبی که توسط مشتری بیان میشود سازماندهی خاصی ندارد و هر چیزی که به ذهن مشتری یا سازمان میرسد بیان می شود.
توسعه و طبقه بندی این موارد به تجربه ی شرکت برنامه نویسی و تولید نرم افزار بستگی دارد، تحلیلگر شرکت باید بتواند ذهن مشتری رو متناسب با امکانات پروژه و دیدی که از آینده کار دارد متمرکز کند و کمک کند که مسیر پروژه مشخصتر شود؛ این مهم باعث می شود که کارفرما بهتر بتواند منظور و اهداف خود را از درخواست این پروژه مطرح کند.
کارشناسان رادنت معمولا یک فرم اولیه طراحی می کنند و یک سری سوالات در مورد پروژه از مشتری می پرسند و بعد روی این موارد بحث می کنند و امکانات و آینده پروژه را در ذهن مشتری بسط می دهند.
تعامل شرکت تولید نرم افزار با مشتری خیلی مهم و حیاتی می باشد و اعتماد مشتری در همین جلسات جلب می شود.
در سیستم های نرم افزاری معمولا جا برای توسعه و شاخ و برگ دادن به امکانات زیاد است و شرکت نرم افزاری باید پیشنهاداتی که می تواند با توجه به شرایط و بودجه سازمان پیاده سازی کند، بیان کنید.
